خرما و آب

الکافی (ط - الإسلامیة)، ج‌6، ص381(کلینی:329)

الْحُسَیْنُ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ مُعَلَّى بْنِ مُحَمَّدٍ الْبصْرِیِّ عَنْ أَبِی دَاوُدَ الْمُسْتَرِقِّ عَمَّنْ حَدَّثَهُ‌ قَالَ: کُنْتُ عِندَ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ فَدَعَا بِتَمرٍ فَأَکَلَ وَ أَقبَلَ یَشرَبُ عَلَیْهِ المَاءَ فَقُلْتُ لَهُ جُعِلْتُ فِدَاکَ لَوْ أَمسَکتَ عَنِ المَاءِ فَقَالَ إِنَّمَا آکُلُ التَّمرَ لِأَسْتطِیبَ عَلَیْهِ المَاءَ.

راوی:  نزد امام صادق علیه السلام بودم که ایشان خرما خواستند و شروع کردن به نوشیدن آب بر روی آن، به ایشان عرض کردم فدایتان شوم کاش از خوردن آب امتناع می کردید! فرمودند: اصلا به این جهت خرما می خورم تا لذت آب خوردن را بیابم.

طیّب: هر چیزی که نفس یا حواس از آن لذت ببرد.