وجوه نام گذاری شهید

مصباح الهدى فی شرح العروة الوثقى، ج‌6، ص3(میرزا محمد تقی آملی:1391ق)

... الشهید هو القتیلُ فی معرکة الجهاد بسبب الاشتغال به، و سُمِّى شهیدا لشُهود الملائکة إیاه، أو لأن اللّهَ سبحانه و ملائکتَه یَشهدون له بالجنة، أو لأنه ممن یُستشهد به یومَ القیمة على الأمم الخالیة، أو لسقوطه على الشاهدة، أی الأرض- أو لأنه حی عند ربه حاضر لدیه، أو لأنه یَشهدُ ملکوتَ اللّه و ملکَه.

وجوه تسمیه شهید یعنی کسی که به خاطر درگیری در معرکه جنگ کشته شده است:

1. حضور فرشتگان در نزد او(مصدر شُهود به معنای حضور است).

2. خدا و فرشتگان برای او به بهشت شهادت و گواهی می دهند.

3. در روز قیامت او را به عنوان شاهد بر امت های گذشته قرار می دهند.

4. افتادنش بر زمین(لغت شاهدة یعنی زمین).

5. حضور وی در نزد پروردگار.

6. ملکوت و ملک خدا را مشاهده می کند.

پی نوشت:

اصل لغت (شهد) بر حضور و علم و اعلام دلالت دارد و مشتقاتش ناظر به این معانی است و "شهداء" جمع شاهد و شهید است و موارد استعمال آن در قرآن و گواهی کتب لغت هم این است که در مورد کسی که بر چیزی شهادت میدهد از هر دو لفظ استفاده میشود اما در مورد کشته راه خدا فقط لفظ شهید استعمال می شود(معجم مقاییس اللغه ذیل این واژه و آیه 41 نساء و غیره).