انفاق نمایشی
انفاق نمایشی
1. یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تُبْطِلُوا صَدَقَاتِکُم بِالْمَنِّ وَ الْأَذَىٰ کَالَّذِی یُنفِقُ مَالَهُ رِئَاءَ النَّاسِ وَ لَا یُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَ الْیَوْمِ الْآخِرِ ۖ فَمَثَلُهُ کَمَثَلِ صَفْوَانٍ عَلَیْهِ تُرَابٌ فَأَصَابَهُ وَابِلٌ فَتَرَکَهُ صَلْدًا ۖ لَّا یَقْدِرُونَ عَلَىٰ شَیْءٍ مِّمَّا کَسَبُوا ۗ وَ اللَّهُ لَا یَهْدِی الْقَوْمَ الْکَافِرِینَ(بقره: 264)
ای کسانی که ایمان آورده اید! صدقاتتان را با منت گذاشتن و رنجاندن، باطل[و بی اثر] نکنید مانند کسی که مالش را برای نشان دادن به مردم انفاق می کند و به خدا و روز آخر[ = رستاخیز؛ قیامت] ایمان نمی آورد، پس مَثَل او مانند سنگ صافی است که بر روی آن مقداری خاک باشد و باران تندی به آن بخورد و غیر قابل کشت رهایش کند؛ هیچ چیزی از آنچه کسب کرده اند در اختیار ندارند(انفاقشان به دردشان نمی خورد) و خدا "قوم کافر" را هدایت نمی کند.
2. و الَّذِینَ یُنفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ رِئَاءَ النَّاسِ وَ لَا یُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ لَا بِالْیَوْمِ الْآخِرِ ۗ وَ مَن یَکُنِ الشَّیْطَانُ لَهُ قَرِینًا فَسَاءَ قَرِینًا (38) وَ مَاذَا عَلَیْهِمْ لَوْ آمَنُوا بِاللَّهِ وَ الْیَوْمِ الْآخِرِ و َأَنفَقُوا مِمَّا رَزَقَهُمُ اللَّهُ ۚ وَ کَانَ اللَّهُ بِهِمْ عَلِیمًا (39)إِنَّ اللَّهَ لَا یَظْلِمُ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ ۖ وَ إِن تَکُ حَسَنَةً یُضَاعِفْهَا وَ یُؤْتِ مِن لَّدُنْهُ أَجْرًا عَظِیمًا(نساء: 40)
و کسانی که اموالشان را برای نشان دادن خود به مردم[ و نه رضایت خدا] انفاق می کنند و به خدا و روز آخر[ = قیامت؛ رستاخیز] ایمان نمی آورند و هر که شیطان همنشینش شود، بد همنشینی است/ و چه می شد اگر به خدا و روز آخر ایمان می آوردند و از آنچه خدا روزیشان کرده انفاق می کردند و خداوند به آنها آگاه است/ خدا به اندازه ذره ای ظلم نمی کند و اگر کار خوبی باشد مضاعفش می کند و از پیش خود پاداش عظیم می دهد.
پی نوشت:
1. رئاء(ریا) بر وزن فِعال مصدر دوم باب مفاعله است یعنی خودنمایی؛ نشان دادن به دیگری.
2. صلْد: سخت؛ غیر قابل کشت
3. لفظ صدقه هم مانند انفاق اعم از واجب و مستحب است.