نماز؛ معیار قبولی اعمال
امیر المؤمنین علیه السلام در نامه ای خطاب به محمد بن ابی بکر والی منصوب خود بر مصر:
صَلِّ الصَّلاةَ لِوَقتِها المُؤَقَّتِ لَها، ولا تُعَجِّل وَقتَها لِفَراغٍ، ولا تُؤَخِّرها عَن وَقتِها لِاشتِغالٍ، واعلَم أنَّ کُلَّ شَیءٍ مِن عَمَلِکَ تَبَعٌ لِصَلاتِکَ: نماز را در وقت مقرّرش بخوان و به دلیل بیکار بودن آن را جلو نینداز، و به دلیل اشتغال به کارى آن را به تأخیر نیفکن و بدان که همه کارهایت تابع نماز توست(نهج البلاغة: نامه ۲۷).
امام محمد باقر علیه السلام: إنَّ أوَّلَ ما یُحاسَبُ بِهِ العَبدُ الصَّلاةُ، فَإِن قُبِلَت قُبِلَ ما سِواها... (ملاذ الاخیار، ج4، ص271): نخستین چیزى که بنده با آن محاسبه می‌شود، نماز است. پس اگر پذیرفته شد، بقیّه [ى اعمال] هم پذیرفته می‌شود(حدیث موثق)
امام محمد باقر علیه السلام : أَیُّمَا مُؤْمِنٍ حَافَظَ عَلَى الصَّلَوَاتِ الْمَفْرُوضَةِ فَصَلَّاهَا لِوَقْتِهَا فَلَیْسَ هَذَا مِنَ الْغَافِلِینَ(کافی، ج3، ص270): هر مومنی از نمازهای پنج گانه مواظبت کند و آنها را در وقتش به جای آورد از "غافلین" نیست.
آیت الله بهجت از مرحوم آقای قاضی (ره) نقل می کردند که ایشان می فرمود: « اگر کسی نماز واجبش را اول وقت بخواند و به مقامات عالیه نرسد مرا لعن کند! و یا فرمودند: به صورت من تف بیندازد»
- سؤال: اینکه حضرت آقای قاضی می فرمودند هرکس نماز اول وقت بخواند به مقام می رسد، آیا مرادشان نماز با حضور قلب است یا خیر؟
آیت‌الله بهجت: نه! اگر نماز با حضور قلب منظورشان بود، آن وقت سؤال می‌کردند چگونه باید خواند این نماز را، به چه سببی بخواند نمازکامل را! این که چیزی به دست نداد که! وقتی چیزی به دست می‌آید که مطلق نماز، مطلق نماز را کسی مقید باشد در اول وقت به نماز عالی می‌رسد؛ می‌رسد خودش، تکویناً شیئاً و شیئاً روز به روز می‌رود بالاتر.
