سلام بر ابا عبد الله از لسان امام زمان(عجّ)

بحار الأنوار، ج‌98، ص235(علامه مجلسی،1110)

2- بخشی از زیارت که از ناحیه مقدس امام زمان(عج) وارد شده است:

السَّلَامُ عَلَى غَرِیبِ الْغُرَبَاءِ

السَّلَامُ عَلَى شَهِیدِ الشُّهَدَاءِ

 السَّلَامُ عَلَى قَتِیلِ الْأَدْعِیَاءِ(1)

السَّلَامُ عَلَى سَاکِنِ کَرْبَلَاءَ

السَّلَامُ عَلَى مَنْ بَکَتْهُ مَلَائِکَةُ السَّمَاءِ

● دَعیّ بر وزن فعیل از ریشه دعو

دَعیّ که جمع آن در آیات 4 و 37 سوره احزاب نیز آمده است (أدعیاء) یعنی فرزند خوانده؛ فرزند دیگری، که در دو مورد قرآن به همین معنا یعنی فرزندخوانده است.  این کلمه علاوه بر فرزندی که انسان تحت تکفل می گیرد و بزرگ می کند، به حرام زاده نیز اطلاق می شود، از این حیث که فرزند دیگری است.

1- در عبارت بالا میفرماید: سلام بر آن کسی که به دست حرامزادگان کشته شد.

المصباح المنیر فی غریب الشرح الکبیر للرافعی، ج‌2، ص194(فیّومی):

هُوَ (دَعِیٌّ) بَیِّنُ الدِّعْوَةِ بِالْکَسْرِ إذَا کَانَ (یَدَّعِی) إِلَى غَیْرِ أَبِیهِ أَوْ یَدَّعِیهِ غَیْرُ أَبِیهِ فَهُوَ بِمَعْنَى فَاعِلٍ مِنَ الْأَوَّلِ وَ بِمَعْنَى مَفْعُولٍ مِنَ الثَّانِى

لسان العرب، ج‌14، ص257(ابن منظور):

و الدَّعِیُّ: المنسوب إلى غیر أَبیه.

الصحاح - تاج اللغة و صحاح العربیة، ج‌6، ص2336(جوهری)

و الدَعِىُّ أیضا: من تَبَنَّیْتَهُ. قال تعالى: وَ ما جَعَلَ أَدْعِیاءَکُمْ أَبْناءَکُمْ.

واکاوی واژه دعیّ

هر وقت یا و واو کنار هم باشند اعلال صورت میگیرد و حرف عله(و) تبدیل به(ی) میشود و سپس ادغام: مهدوی بر وزن مفعول که میشود مهدی ی و نهایتا مهدیّ، مرضیو میشود مرضیّ، سخیو میشود سخیِ چون از سخاوت(س خ و) است و نبیو میشود نبیّ. دعی نیز همینطور است. البته باید بین وزن فعیل و مفعول با عنایت به ریشه کلمه فرق گذاشت.