نیکی به والدین در حیات و مماتشان
وسائل الشیعة، ج18، ص371(حرعاملی:1104)
الْحُسَیْنُ بْنُ سَعِیدٍ فِی کِتَابِ الزُّهْدِ عَنِ النَّضْرِ وَ فَضَالَةَ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ سِنَانٍ عَنْ حَفْصٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ قَالَ: إِنَّ العَبدَ لَیَکُونُ بَارّاً بِوَالِدَیْهِ فِی حَیَاتِهِمَا- ثُمَّ یَمُوتَانِ فَلَا یَقْضِی عَنْهُمَا الدَّینَ- وَ لَا یَسْتَغْفِرُ لَهُمَا فَیَکْتُبُهُ اللَّهُ عَاقّاً- وَ إِنَّهُ لَیَکُونُ فِی حَیَاتِهِمَا غَیرَ بَارٍّ بِهِمَا- فَإِذَا مَاتَا قَضَى عَنْهُمَا الدَّیْنَ وَ استَغفَرَ لَهُمَا- فَیَکْتُبُهُ اللَّهُ بَارّاً- قَالَ وَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ إِنْ أَحبَبتَ أَنْ یَزِیدَ اللَّهُ فِی عُمُرِکَ فَسُرَّ أَبَوَیکَ- وَ قَالَ الْبِرُّ یَزِیدُ فِی الرِّزْقِ.
امام محمد باقر علیه السلام:
گاهی بنده در زمان حیات والدین نسبت به آنها "نیکوکار" است، سپس آن دو از دنیا میروند و [این فرزند] بدهی آنها را اداء نمیکند و برای آن دو استغفار و طلب آمرزش نمیکند و لذا خداوند او را "عاقّ" مینویسد و گاهی در زمان حیات آن دو نسبت به والدین نیکوکار نیست و وقتی وفات کردند بدهی آنها را می پردازد و برای آن دو طلب مغفرت میکند و لذا خداوند او را نیکوکار مینویسد و حضرت در ادامه فرمودند: اگر دوست داری خداوند بر عمرت بیفزاید پدر و مادرت را خوشحال کن و نیز فرمودند: نیکی و خوبی کردن روزی را زیاد میکند.
