شهادت پیامبر صلوات الله علیه و آله

الکافی (ط - الإسلامیة)؛ ج‌1، ص: 532

11- مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَى وَ مُحَمَّدُ بْنُ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ وَ مُحَمَّدُ بْنُ الحَسَنِ عَنْ سَهْلِ بْنِ زِیَادٍ جَمِیعاً عَنِ الحَسَنِ بْنِ العَبَّاسِ بْنِ الحَرِیشِ عَنْ أَبِی جَعفَرٍ الثَّانِی أَنَّ أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ ع قَالَ لِأَبِی بَکْرٍ یَوْماً لا تَحسَبَنَّ الَّذِینَ قُتِلُوا فِی سَبِیلِ اللّهِ أَمْواتاً بَلْ أَحْیاءٌ عِندَ رَبِّهِمْ یُرزَقُونَ وَ أَشهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً (ص) رَسُولُ اللَّهِ مَاتَ شَهِیداً... .

امیر المومنین علیه السلام بعد از قرائت آیه "کشتگان راه خدا را مرده فرض مکن، آنها زنده اند و در نزد پروردگارشان روزی داده می شوند" فرمودند: شهادت می دهم که رسول خدا (ص) شهید شدند.

شیخ صدوق در کتاب خود اعتقادات الامامیّة می نویسد: اعتقاد ما اینست که پیامبر اکرم(ص) در جنگ خیبر[ توسط زنی یهودی] مسموم شد پیوسته این ناراحتی در آن جناب بازگشت می کرد تا بالاخره رگ گردنش بر اثر سمّ قطع و از آن ناراحتی[در 63 سالگی و 28 صفر] درگذشت. از امام صادق(ع) نقل شده است که فرمود: هیچ پیامبر و وصی پیامبری نیست الّا اینکه به شهادت می رسد؛ یعنی در راه خدا کشته خواهد شد.