واگذار کردن امر به معروف و نهی از منکر به یکدیگر

الکافی (ط - الإسلامیة)، ج‌5، ص59(کلینی:328)

عِدَّةٌ مِنْ أَصحَابِنَا عَنْ أَحمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَى عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَرَفَةَ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا الحَسَنِ الرِّضَا ع یَقُولُ کَانَ رَسُولُ اللَّهِ ص یَقُولُ: إِذَا أُمَّتِی تَوَاکَلَتِ الْأَمرَ بِالمَعْرُوفِ وَ النَّهیَ عَنِ الْمُنْکرِ فَلیأذَنُوا بِوِقَاعٍ مِنَ اللَّهِ تَعَالَى.

پیامبر(ص): وقتی امتم، امر به معروف و نهی از منکر را به گردن یکدیگر بیندازند باید بدانند که با خدا اعلام جنگ کرده اند(یا : باید بدانند عذاب خدا بر آنان نازل می شود).

لسان العرب، ج‌8، ص402(ابن منظور):

و الوَقْعةُ و الواقِعةُ: صَدْمةُ الحرب، و واقَعُوهم فی القتالِ مُواقَعةً وَ وِقاعاً. و قال اللیث: الوقْعَةُ فی الحرب صَدْمةٌ بعد صَدْمةٍ. و وَقائِعُ العرب: أَیّامُ حُرُوبِهم. و الوِقاعُ: المُواقَعةُ فی الحَرْبِ.

- وَقعة و واقعة: جنگ؛ وقعة الجمل: جنگ جمل/ مواقعه و وِقاع: محاربه؛ جنگیدن. نیز: وِقاع: بلای ناگهانی شدید/ وَقیعة: غیبت.

أَذِنَ ب...: آگاه شدن از....؛ تعبیر این حدیث مانند آیه 279 سوره بقره در مورد ربا است: " فَأذَنُوا بِحَربٍ مِنَ اللَّهِ" یعنی اگر دست از رباخوارى بر نمی دارید پس یقین بدانید که اعلان جنگ داده اید.