فلسفه بعثت؛ خداشناسی و خداپرستی- توحید(1)

نهج البلاغه، خطبه 147

... فَبَعَثَ اللَّهُ مُحَمَّداً (صلی الله علیه و آله و سلم) بِالحَقِّ لِیُخْرِجَ عِبَادَهُ مِنْ عِبَادَةِ الْأَوثَانِ إِلَى عِبَادَتِهِ وَ مِنْ طَاعَةِ الشَّیطَانِ إِلَى طَاعَتِهِ بِقُرآنٍ قَدْ بَیَّنَهُ وَ أَحکَمَهُ لِیَعلَمَ الْعِبَادُ رَبَّهُمْ إِذْ جَهِلُوهُ وَ لِیُقِرُّوا بِهِ بَعدَ إِذْ جَحَدُوهُ وَ لِیُثْبِتُوهُ بَعدَ إِذْ أَنکَرُوهُ فَتَجَلَّى لَهُمْ سُبحَانَهُ فِی کِتَابِهِ مِنْ غَیْرِ أَنْ یَکُونُوا رَأَوْهُ بِمَا أَرَاهُمْ مِنْ قُدرَتِهِ وَ خَوَّفَهُمْ مِنْ سَطوَتِهِ ...».

خداوند، محمّد(صلی الله علیه و آله و سلم) را به حق مبعوث کرد تا بندگان خود را با قرآنی که بیان فرمود، از عبادت و پرستش بت ها نجات دهد و به عبادت و بندگی خود هدایت کند و آنها را از اطاعت شیطان به اطاعت خود ببرد تا بندگان بعد از آن که پروردگارشان را نمی شناختند بشناسند تا به خداوند بعد از آنکه او را انکار کردند اقرار کنند. لذا خداوند سبحان در کتابش[ = قرآن]، با نمایش قدرتش و ترساندن مردم از برتری و قهاریتش... تجلی کرد بدون آنکه مردم او را ببینند. 

پی نوشت:

1. السین و الطاء و الحرف المعتل(سطو) أصلٌ یدلُّ على القهر و العلوّ (معجم مقائیس اللغة، ابن فارس ج‌3، ص71).

2. بعث: ارسل - أثار: فرستاد؛ برانگیخت؛ بعثت: فرستادن؛ برانگیختن.