الکافی (ط - الإسلامیة)؛ ج4، ص158(کلینی:329)
مُحَمَّدُ بْنُ یَحیَى عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أَحمَدَ عَنِ
السَّیَّارِیِّ عَنْ بَعْضِ أَصحَابِنَا عَنْ دَاوُدَ بْنِ فَرقَدٍ قَالَ
حَدَّثَنِی یَعْقُوبُ قَالَ: سَمِعْتُ
رَجُلًا یَسأَلُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع- عَنْ لَیلَةِ القَدْرِ فَقَالَ
أَخْبِرْنِی عَنْ لَیلَةِ القَدْرِ کَانَتْ أَوْ تَکُونُ فِی کُلِّ عَامٍ
فَقَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع لَوْ رُفِعَتْ لَیلَةُ القَدْرِ لَرُفِعَ
الْقُرْآنُ.
امام صادق علیه السلام در پاسخ به سوالی
که آیا شب قدر در هر سال بوده و هست، فرمودند: اگر شب قدر برداشته شود، قرآن برداشته
می شود.
روضة المتقین فی شرح من لا یحضره الفقیه؛ ج3، ص439(محد تقی
مجلسی:1070)
و قوله علیه السلام «لو رُفعت
لیلة القدر لرفع القرآن» الظاهرُ أن المرادَ أنها تَلزمُ القرآنَ و هی
باقیةٌ مع بقاء القرآن فإذا ارتُفع القرآن بعد شهادة صاحب الأمر علیه السلام
ارتفعت لیلةُ القدر یومئذ لأن فائدتَها نزولُ الملائکة و الروحُ على المعصوم (أو)
المعنى أنه لو رفعت لکان القرآن کذبا لأنه قال تعالى
(تَنَزَّلُ الْمَلائِکَةُ وَ الرُّوحُ فِیها)
و ظاهره الدوامُ:
1. محمد تقی مجلسی: منظور از حدیث این است
که شب قدر ملازم قرآن است و تا قرآن باقی است شب قدر نیز باقی است و وقتی قرآن بعد
از شهادت حضرت صاحب الامر برداشته شود شب قدر نیز برداشته می شود، چون فایده شب
قدر نزول ملائکه و روح[= اعظم ملائکه] بر معصوم است یا اینکه منظور این است که اگر
شب قدر [بعد از پیامبر] دوام و استمرار نداشته باشد قرآن دروغ خواهد بود، چون می
گوید (تننزل الملائکه و الروح) که فعل مضارع
برای استمرار و دوام است.
مرآة العقول فی شرح أخبار آل الرسول؛ ج16، ص386(محمد باقر
مجلسی:1110)
قوله علیه السلام:" لرفع القرآن" أی تبقى لیلة القدر إلى انقضاء التکلیف الذی علامتُه رفعُ
القرآن إلى السماء، و یُحتمل أن یکون المعنى رفعَ حکم القرآن و مدلولِه أی لو ذهبت
لیلة القدر بطل حکمُ القرآن حیثُ یدل على استمراره فإن قوله تعالى" تَنَزَّلُ الْمَلائِکَةُ وَ الرُّوحُ فِیها" یدل على الاستمرار التجددی.
و قیل: المراد أنه لو رفعت لیلة القدر و لم تنزل الملائکة و
الروح فیها على الإمام لتبیین أحکام القرآن لتعطل القرآن و ذهب فائدته و لا یخفى بُعده.
ثم اعلم: أنه لا خلافَ بین الإمامیة فی استمرار لیلة القدر
و بقائِها و إلیه ذهب أکثرُ العامة.
و ذهب شاذ منهم إلى أنها کانت مختصةً بزمن الرسول صلى الله
علیه و آله و سلم و بعد وفاته رُفعت.
محمد باقر مجلسی: منظور این است که شب قدر
تا پایان تکلیف که علامتش رفع و بالارفتن قرآن به آسمان است باقی است و احتمال
دارد معنایش این باشد اگر شب قدر نباشد حکم قرآن باطل می شود، چون فعل مضارع(تَنَزَّلُ) بر استمرار تجددی دلالت
دارد...
وانگهی امامیه و اکثر اهل سنت به استمرار و همیشگی بودن شب قدر قائل اند اما
برخی از اهل سنت می گویند شب قدر مربوط به زمان پیامبر بوده است.