الکافی (ط -
الإسلامیة)، ج4، ص: 149(کلینی، متوفای329)
عِدَّةٌ
مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ سَهْلِ بْنِ زِیَادٍ عَنْ یُوسُفَ بْنِ السُّخْتِ عَنْ حَمْدَانَ بْنِ
النَّضْرِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ الصَّیْقَلِ قَالَ: خَرَجَ
عَلَیْنَا أَبُو الْحَسَنِ یَعْنِی الرِّضَا ع فِی
یَوْمِ خَمْسَةٍ وَ عِشْرِینَ مِنْ ذِی الْقَعْدَةِ فَقَالَ صُومُوا فَإِنِّی
أَصْبَحْتُ صَائِماً قُلْنَا جُعِلْنَا فِدَاکَ أَیُّ یَوْمٍ هُوَ
فَقَالَ یَوْمٌ نُشِرَتْ فِیهِ الرَّحْمَةُ وَ دُحِیَتْ فِیهِ الْأَرْضُ وَ
نُصِبَتْ فِیهِ الْکَعْبَةُ وَ هَبَطَ فِیهِ آدَمُ علیه السلام.
راوی: امام رضا علیه
السلام در روز 25 ذی القعده بر ما وارد شدند و فرمودند: روزه بگیرید که من امروز
روزه گرفته ام، به ایشان گفتیم: فدایتان شویم، امروز چه روزی است؟ فرمودند: روزی که رحمت الهی در
آن گسترده شد و زمین بسط یافته و کعبه نصب شده و حضرت آدم به زمین هبوط کرده است.
تذکرة
الأحباب، ص: 94(مولی احمد نراقی، متوفای1245)
روزۀ
روز «دحو الارض» [مستحب است]؛ یعنى روز
پهن شدن زمین از زیر خانۀ کعبه بر روى آب.
در حدیث
بسیار معتبر وارد است که: «هر که این روز را روزه بدارد، مانند کسى است که شصت ماه
را روزه بدارد»
و از حضرت
رسول صلّى اللّه علیه و آله منقول است که: «حق تعالى رحمت خود را در این روز بر
بندگان فرستاده است و روزهاش مثل روزۀ هفتاد سال است».