سه نقل دیگر وجود دارد که مدت حیات حضرت فاطمه بعد از پیامبر را 4 ماه- 3 ماه – 95 روز بیان می دارد.
إعلام الوری طبرسی ص147-148:
1. وَ رُوِیَ عَنْ جَابِرِ بْنِ یَزِیدَ قَالَ: سُئِلَ البَاقِرُ ع کَمْ عَاشَتْ فَاطِمَةُ ع بَعْدَ رَسُولِ اللَّهِ ص قَالَ أَربَعَةَ أَشْهُرٍ وَ تُوُفِّیَتْ وَ لَهَا ثَلَاثٌ وَ عِشْرُونَ سَنَةً
الکافی (ط - الإسلامیة)؛ ج1، ص457 و 458
10- عَبْدُ اللَّهِ بْنُ جَعْفَرٍ وَ سَعْدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ جَمِیعاً عَنْ إِبْرَاهِیمَ بْنِ مَهْزِیَارَ عَنْ أَخِیهِ عَلِیِّ بْنِ مَهْزِیَارَ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ هِشَامِ بْنِ سَالِمٍ عَنْ حَبِیبٍ السِّجِسْتَانِیِّ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا جَعْفَرٍ ع یَقُولُ وُلِدَتْ فَاطِمَةُ بِنْتُ مُحَمَّدٍ ص- بَعدَ مَبعَثِ رَسُولِ اللَّهِ بِخَمْسِ سِنِینَ وَ تُوُفِّیَتْ وَ لَهَا ثَمَانَ عَشرَةَ سَنَةً وَ خَمسَةٌ وَ سَبْعُونَ یَوماً.(حسن).
یک توضیح: مبعث یعنی برانگیخته شدن حضرت محمد(ص) به پیامبری، در 40 سالگی حضرت در مکه بود که ایشان به مدت 13 سال در مکه به رسالت مشغول بودند و بعد از مهاجرت به مدینه که مبدا تاریخ هجری قمری شد 10 سال هم در این شهر به رسالت پرداختند و در سال 11 هجری قمری(28 صفر) شهید شدند و لذا طبق حدیث بالا 8 سال از عمر مبارک حضرت زهرا قبل از شروع تاریخ قمری و 10 سال و سه-چهار ماه در آغاز تاریخ قمری بود.
امام محمد باقر علیه السلام: فاطمه، دختر محمد، 5 سال بعد از مبعث رسول خدا متولد شد و هنگام وفات 18 سال و 75 روز داشت.
1- مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ عَنِ ابْنِ رِئَابٍ عَنْ أَبِی عُبَیْدَةَ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: إِنَّ فَاطِمَةَ ع مَکَثَتْ بَعْدَ رَسُولِ اللَّهِ ص خَمسَةً وَ سَبْعِینَ یَوْماً وَ کَانَ دَخَلَهَا حُزْنٌ شَدِیدٌ عَلَى أَبِیهَا وَ کَانَ یَأْتِیهَا جَبرَئِیلُ ع فَیُحْسِنُ عَزَاءَهَا عَلَى أَبِیهَا وَ یُطَیِّبُ نَفسَهَا وَ یُخْبِرُهَا عَنْ أَبِیهَا وَ مَکَانِهِ وَ یُخْبِرُهَا بِمَا یَکُونُ بَعدَهَا فِی ذُرِّیَّتِهَا وَ کَانَ عَلِیٌّ ع یَکْتُبُ ذَلِکَ [ فهذا مصحف فاطمة](صحیح).
امام صادق علیه السلام: فاطمه بعد از رسول خدا، 75 روز در دنیا ماند و به خاطر پیامبر، اندوه شدیدی بر او وارد شد و جبرئیل پیوسته نزد ایشان می آمد و به خاطر پدرش به وی تسلیت می گفت[عزاء=صبر] و به ایشان آرامش می داد و از پدرش و جایگاهش به وی خبر می داد و از آنچه در آینده در مورد نسلش پیش می آید آگاهش می کرد و علی علیه السلام آن را می نوشت[ که به آن مصحف فاطمه می گویند].
جعفر بن ابی طالب، پسر عموی پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم)، برادر حضرت علی (علیه‌السلام)، و از شهدای بزرگ صدر اسلام است. مادرش فاطمه بنت اسد بن هاشم، نخستین زن هاشمی بود که با مردی هاشمی، یعنی ابوطالب، ازدواج کرد و به ترتیب چهار پسر به نامهای طالب، عقیل، جعفر و علی به دنیا آورد.
جعفر بن ابی طالب 20 سال پس از عام الفیل (سال تولد پیامبر) در مکه به دنیا آمد...
فرزند ایشان جناب عبد الله، همسر حضرت زینب کبری سلام الله علیها بودند.
آیت‌الله بهجت رحمه‌الله در موارد بسیاری که مردم برای مشکلات ازدواج و یا پیدا کردن شغل مناسب و نیز دیگر مشکلات زندگی، راه‌حلی می‌خواستند، آنها را به خواندن نماز جعفر علیه‌السلام رهنمون می‌شد. ایشان می‌فرمود: «نماز جعفر را به‌ترتیب و دعایی که در کتاب زادالمعاد آمده است بخوانید». همچنین می‌فرمود: «بعد از نماز و ادعیۀ آن به سجده روید و با چشم گریان اگرچه با قطرۀ اشکی که چشم تَر شود اشک بریزید و حاجتتان را بخواهید».
لقب: عقیله بنی هاشم
تاریخ و محل ولادت: 5 جُمادی الاول سال پنجم یا هفتم هجری در شهر مدینه
همسر ایشان: عبداللّه فرزند جعفر بن ابیطالب
فرزندان ایشان: به نقل از إعلام الورى طبرسی: سه پسر به نامهاى على، عون و جعفر و یک دختر به نام ام کلثوم.
رحلت: سال 63 هجرى قمرى
قبر ایشان: درخصوص مکان و قبر آن حضرت اختلاف است؛ شام یا مدینه یا مصر یا ... .
یک نقل: طبق یک نقل، خداوند نام ایشان را زینب گذاشته است.
مهمترین خدمت: ایشان پس از شهادت امام حسین علیه السلام مراقبت از اسراء، دلداری دادن به شهید داده ها و همچنین حفاظت از جان امام سجاد علیه السلام و رساندن پیام عاشورا و شهداءکربلاء به گوش جهانیان را عهده دار بود. او با خطبه های خود توانست از اسلام دفاع کند و پاسخ گوی یاوه سرایی های یزید و یارانش باشد.
آیت‌الله بهجت:
درشأن مختار همین کفایت که قاتل دشمنان اهل بیت و سیدالشهدا است.
رحمت واسعه،ص118
السَّلامُ عَلَى آدَمَ صِفْوَةِ اللَّه،ِ السَّلامُ عَلَى نُوحٍ نَبِیِّ اللَّهِ السَّلام،ُ عَلَى إِبْرَاهِیمَ خَلِیلِ اللَّه،ِ السَّلامُ عَلَى مُوسَى کَلِیمِ اللَّه،ِ السَّلامُ عَلَى عِیسَى رُوحِ اللَّه،ِ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا رَسُولَ اللَّهِ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا خَیْرَ خَلْقِ اللَّهِ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا صَفِیَّ اللَّهِ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا مُحَمَّدَ بْنَ عَبْدِ اللَّهِ خَاتَمَ النَّبِیِّین،َ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ عَلِیَّ بْنَ أَبِی طَالِبٍ وَصِیَّ رَسُولِ اللَّه،ِ السَّلامُ عَلَیْکِ یَا فَاطِمَةُ سَیِّدَةَ نِسَاءِ الْعَالَمِین،َ السَّلامُ عَلَیْکُمَا یَا سِبْطَیْ نَبِیِّ الرَّحْمَةِ وَ سَیِّدَیْ شَبَابِ أَهْلِ الْجَنَّة،ِ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا عَلِیَّ بْنَ الْحُسَیْنِ سَیِّدَ الْعَابِدِینَ وَ قُرَّةَ عَیْنِ النَّاظِرِین،َ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا مُحَمَّدَ بْنَ عَلِیٍّ بَاقِرَ الْعِلْمِ بَعْدَ النَّبِیِّ، السَّلامُ عَلَیْکَ یَا جَعْفَرَ بْنَ مُحَمَّدٍ الصَّادِقَ الْبَارَّ الْأَمِین،َ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا مُوسَى بْنَ جَعْفَرٍ الطَّاهِرَ الطُّهْرَ، السَّلامُ عَلَیکَ یَا عَلِیَّ بْنَ مُوسَى الرِّضَا الْمُرْتضَى، السَّلامُ عَلَیْکَ یَا مُحَمَّدَ بْنَ عَلِیٍّ التَّقِیّ،َ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا عَلِیَّ بْنَ مُحَمَّدٍ النَّقِیَّ النَّاصِحَ الْأَمِینَ، السَّلامُ عَلَیْکَ یَا حَسَنَ بْنَ عَلِیٍّ، السَّلامُ عَلَى الْوَصِیِّ مِنْ بَعْدِهِ. اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى نُورِکَ وَ سِرَاجِکَ وَ وَلِیِّ وَلِیِّکَ وَ وَصِیِّ وَصِیِّکَ وَ حُجَّتِکَ عَلَى خَلْقِک.َ السَّلامُ عَلَیْکِ یَا بِنْتَ رَسُولِ اللَّهِ
نگاهی گذرا بر زندگینامه حضرت معصومه (سلام الله علیها)
در روز اول ذیقعده سال 173 هجری، در شهر مدینه چشم به جهان گشود.
امام صادق (ع):آگاه باشید که برای خدا حرمی است و آن مکه است؛ و برای پیامبر خدا حرمی است و آن مدینه است. و برای امیرمؤمنان حرمی است و آن کوفه است. بدانید که حرم من و فرزندانم بعد از من، قم است. آگاه باشید که قم، کوفه کوچک ماست، بدانید بهشت هشت دروازه دارد که سه تای آن ها به سوی قم است. بانویی از فرزندان من به نام فاطمه، دختر موسی، در آن جا رحلت می کند که با شفاعت او، همه شیعیان ما وارد بهشت می شوند.
فضیلت زیارت: از امام جواد (ع) نقل شده که فرمود: هر کس عمه ام را در قم زیارت کند، بهشت از آن اوست(مَنْ زَارَ قَبْرَ عَمَّتِی بِقُمَّ فَلَهُ الْجَنَّةُ: کامل الزیارات، ص324: ابن قولِویه).
برگزیدن شهر قم: پس از آنکه حضرت معصومه (ع) از مبدا مدینه به شهر ساوه رسید، بیمار شد. چون توان رفتن به خراسان را در خود ندید، تصمیم گرفت به قم برود.
ششمین پیشوای شیعیان در هفدهم ربیع الاول سال ۸۳ هجری قمری در مدینه متولد شد. نام مبارکش «جعفر» و مشهورترین کنیه آن حضرت «ابوعبدالله»، و مشهورترین لقبش، «صادق» است. پدر گرامیش «امام باقر (علیه‌السّلام)» و مادرش «ام فروه» دختر قاسم محمد بن ابوبکر است. که امام صادق (علیه‌السّلام) درباره او فرمود: «کانت امی ممن آمنت واتقت واحسنت والله یحب المحسنین»: «مادرم از زنان مؤمن، با تقوا و نیکوکار بود و خدا نیکوکاران را دوست دارد. همسر ایشان "ام حمیده" نام داشت.
امام صادق در سال ۱۱۴ هجری قمری پس از شهادت پدرش در سن ۳۱ سالگی به امامت رسید. دوران امامتش مصادف بود با اواخر حکومت بنی امیه که در سال ۱۳۲ به عمر آن پایان داده شد و اوایل حکومت بنی عباس.
دوران امام جعفر صادق در میان دیگر دوران‌های ائمه معصومین (علیهم السلام)، دورانی منحصر به فرد بود و شرایط اجتماعی و فرهنگی عصر آن حضرت در زمان هیچ یک از امامان وجود نداشته است و این به دلیل ضعف بنی امیه و قدرت گرفتن بنی عباس بود
حضرت محمد بن عبدالله (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم)، از نسل حضرت ابراهیم (علیه‌السّلام)، آخرین پیامبر الهی، در ۱۷ ربیع الاول عام الفیل در شهر مکه به دنیا آمد و در سنین کودکی والدین خود را از دست داد و تحت کفالت پدر بزرگ و عموی خویش قرار گرفت و در جوانی به محمد امین شهرت یافت. نبی مکرم اسلام در سن ۴۰ سالگی به پیامبری برگزیده شدند و مهم ترین معجزه ایشان قرآن است و بعد از ۲۳ سال تلاش در راه اعتلای کلمه توحید و تبلیغ اسلام، پس از انتصاب علی بن ابیطالب (علیه‌السّلام) به جانشینی خویش، در سن ۶۳ سالگی رحلت فرمودند.
به شهادت تاریخ پیـامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) در یکی از تاریک‌ترین اعصار بشریت؛ عصری که آدمیان جز شرک و بت‌پرستی، ستم به زیردستان و بـردگان نـمی‌شناختند و مورخین نام آن را «عصر جاهلی» گذارده‌اند، به دنیا آمدند.
در تاریخ تولد پیامبر اختلاف است اما مشهور آن است که آن حضرت در روز جمعه ۱۷ ربیع الاول «عام الفیل» یعنی سالی که قوم فیل برای تخریب خانه کعبه و اشغال مکه به حجاز آمدند، در شهر مکه بعد از طلوع فجر متولد شد.
