دو وعده؛ صبحانه و شام

الکافی (ط - الإسلامیة)، ج‌6، ص288(کلینی،329)

2- مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ الْحُسَیْنِ بْنِ سَعِیدٍ عَنِ النَّضْرِ بْنِ سُوَیْدٍ عَنْ عَلِیِّ بْنِ الصَّلْتِ عَنِ ابْنِ أَخِی شِهَابِ بْنِ عَبْدِ رَبِّهِ قَالَ: شَکَوْتُ إِلَى أَبِی عَبْدِ اللَّهِ مَا أَلْقَى مِنَ الْأَوْجَاعِ وَ التُّخَمِ فَقَالَ لِی تَغَدَّ وَ تَعَشَّ وَ لَا تَأْکُلْ بَیْنَهُمَا شَیْئاً فَإِنَّ فِیهِ فَسَادَ الْبَدَنِ أَ مَا سَمِعْتَ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ یَقُولُ لَهُمْ رِزْقُهُمْ فِیها بُکْرَةً وَ عَشِیًّا.

راوی: به امام صادق علیه السلام از دردها و سنگینی معده(وخامت معده و هضم نشدن غذا) گلایه کردم، ایشان فرمود: صبحانه و شام بخور و بین این دو چیزی نخور که موجب فساد و خرابی بدن است؛ آیا نشنیده ای که خداوند فرموده است "رزق بهشتیان، صبح وشام است"؟

غَداء و عَشاء: صبحانه و شام

لزوم زیارت هر ساله امام حسین علیه السلام و آثار آن

ملاذ الأخیار فی فهم تهذیب الأخبار، ج‌9، ص113‌(علامه مجلسی،1110)

الْقَاسِمِ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ جَعْفَرٍ عَنْ أَبِیهِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ الْحَمِیدِ‌ عَنْ سَیْفِ بْنِ عَمِیرَةَ عَنْ مَنْصُورِ بْنِ حَازِمٍ قَالَ سَمِعْتُهُ یَقُولُ:

 مَنْ أَتَى عَلَیْهِ حَوْلٌ لَمْ یَأْتِ قَبْرَ الْحُسَیْنِ نَقَصَ اللَّهُ مِنْ عُمُرِهِ حَوْلًا وَ لَوْ قُلْتُ إِنَّ أَحَدَکُمْ یَمُوتُ قَبْلَ أَجَلِهِ بِثَلَاثِینَ سَنَةً لَکُنْتُ صَادِقاً وَ ذَلِکَ أَنَّکُمْ تَتْرُکُونَ زِیَارَتَهُ فَلَا تَدَعُوهَا یَمُدُّ اللَّهُ فِی أَعْمَارِکُمْ وَ یَزِیدُ فِی أَرْزَاقِکُمْ وَ إِذَا تَرَکْتُمْ زِیَارَتَهُ نَقَصَ اللَّهُ مِنْ أَعْمَارِکُمْ وَ أَرْزَاقِکُمْ فَتَنَافَسُوا فِی زِیَارَتِهِ وَ لَا تَدَعُوا ذَلِکَ فَإِنَّ الْحُسَیْنَ بْنَ عَلِیٍّ ع شَاهِدٌ لَکُمْ عِنْدَ اللَّهِ تَعَالَى وَ عِنْدَ رَسُولِهِ وَ عِنْدَ عَلِیٍّ وَ عِنْدَ فَاطِمَةَ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَیْهِمْ أَجْمَعِینَ(الحدیث صحیح).

امام صادق علیه السلام: بر هر کس یکسال بگذرد و به کنار قبر حسین نیاید، خداوند یکسال از عمر او کم می کند و اگر بگویم برخی سی سال قبل از اجل [= موعد مقرر] می میرند راست گفته ام و این بدان جهت است که شما زیارت ایشان را ترک می کنید، بنابراین زیارتش را ترک نکنید تا خداوند عمرتان را طولانی کند و روزیتان را زیاد کند و وقتی زیارتش را ترک کنید، خداوند از عمر و روزیتان کم می کند پس در زیارت حضرت با هم مسابقه دهید و آن را رها نکنید؛ چرا که حسین بن علی در نزد خداوند متعال و رسول او و نزد علی و فاطمه صلوات الله علیهم اجمعین شاهد شماست.

امام رضا علیه السلام و ابن شبیب(2)

حرمت جنگ و ظلم در ماه محرم

بحار الأنوار، ج‌98، ص102(علامه مجلسی،1110)

3- ن، عیون أخبار الرضا علیه السلام لی، الأمالی للصدوق مَاجِیلَوَیْهِ عَنْ عَلِیٍّ عَنْ أَبِیهِ عَنِ الرَّیَّانِ بْنِ شَبِیبٍ قَالَ: ...  یَا ابْنَ شَبِیبٍ إِنَّ الْمُحَرَّمَ هُوَ الشَّهْرُ الَّذِی کَانَ أَهْلُ الْجَاهِلِیَّةِ فِیمَا مَضَى یُحَرِّمُونَ فِیهِ الظُّلْمَ وَ الْقِتَالَ لِحُرْمَتِهِ فَمَا عَرَفَتْ هَذِهِ الْأُمَّةُ حُرْمَةَ شَهْرِهَا وَ لَا حُرْمَةَ نَبِیِّهَا صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَیْهِ وَ آلِهِ لَقَدْ قَتَلُوا فِی هَذَا الشَّهْرِ ذُرِّیَّتَهُ وَ سَبَوْا نِسَاءَهُ‌ وَ انْتَهَبُوا ثَقَلَهُ فَلَا غَفَرَ اللَّهُ لَهُمْ ذَلِکَ أَبَداً.

امام رضا علیه السلام: ای زاده شبیب! محرم ماهی است که اهل جاهلیت در گذشته، ظلم و جنگ را در آن به احترامش، حرام می دانستند و این امت حرمت ماه محرم و پیامبرشان صلوات الله علیه و آله را نشناختند؛ در این ماه فرزندان پیامبر را کشتند و زنان [خاندان] او را به اسارت بردند و خدم و حشمش را غارت و چپاول کردند ، پس خداوند این گناهان آنها را هرگز نیامرزد.

ثَقَلَ = خدم و حشم؛ خادمین و توشه و بار و بنه سفر

امام رضا علیه السلام و ابن شَبیب(1)

بحار الأنوار، ج‌98، ص102(علامه مجلسی،1110)

3- ن، عیون أخبار الرضا علیه السلام لی، الأمالی للصدوق مَاجِیلَوَیْهِ عَنْ عَلِیٍّ عَنْ أَبِیهِ عَنِ الرَّیَّانِ بْنِ شَبِیبٍ قَالَ:

... یَا ابْنَ شَبِیبٍ إِنْ کُنْتَ بَاکِیاً لِشَیْ‌ءٍ فَابْکِ لِلْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ فَإِنَّهُ ذُبِحَ کَمَا یُذبَحُ الْکبْشُ وَ قُتِلَ مَعَهُ مِنْ أَهْلِ بَیْتِهِ ثَمَانِیَةَ عَشَرَ رَجُلًا مَا لَهُمْ فِی الْأَرْضِ شَبِیهٌ وَ لَقَدْ بَکَتِ السَّمَاوَاتُ السَّبْعُ وَ الْأَرَضُونَ لِقَتْلِهِ.

ای پسر شبیب! اگر خواستی بر چیزی گریه کنی، بر حسین بن علی بن ابی طالب گریه کن که او را مانند گوسفند ذبح کردند و 18 نفر از اهل بیتش با او کشته شدند که در روی زمین شبیه آنها وجود ندارد و هفت آسمان و زمین به خاطر قتل او گریه کردند.

آثار زیارت قبر امام حسین علیه السلام

کامل الزیارات، ص150(ابن قولویه قمی،367)

1. حَدَّثَنِی أَبِی رَحِمَهُ اللَّهُ وَ جَمَاعَةُ مَشَایِخِی عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ وَ مُحَمَّدِ بْنِ یَحْیَى الْعَطَّارِ‌ وَ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ جَعْفَرٍ الْحِمْیَرِیِّ جَمِیعاً عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَى عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِیلَ بْنِ بَزِیعٍ عَنْ أَبِی أَیُّوبَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ قَالَ: مُرُوا شِیعَتَنَا بِزِیَارَةِ قَبْرِ الْحُسَیْنِ فَإِنَّ إِتیَانَهُ یَزِیدُ فِی الرِّزْقِ وَ یَمُدُّ فِی الْعُمُرِ وَ یَدفَعُ مَدَافِعَ السَّوْءِ وَ إِتْیَانَهُ مُفتَرَضٌ عَلَى کُلِّ مُؤْمِنٍ یُقِرُّ لِلْحُسَیْنِ بِالْإِمَامَةِ مِنَ اللَّهِ‌.

امام محمد باقر(ع): شیعیان ما را به زیارت قبر حسین علیه السلام امر کنید؛ چرا که زیارتش رزق را زیاد و عمر را طولانی و بدی ها را دفع می کند و زیارت آن بر هر مومنی که به امامت ایشان از ناحیه خدا اقرار دارد واجب است.

1 حَدَّثَنِی الْحَسَنُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَى عَنْ أَبِیهِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ جُوَیْرِیَةَ‌ بْنِ الْعَلَاءِ عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِنَا قَالَ مَنْ سَرَّهُ أَنْ یَنْظُرَ إِلَى اللَّهِ یَوْمَ الْقِیَامَةِ وَ تَهُونَ عَلَیْهِ سَکرَةُ المَوْتِ وَ هَوْلُ الْمُطَّلَعِ فَلْیُکْثِرْ زِیَارَةَ قَبْرِ الْحُسَیْنِ علیه السلام فَإِنَّ زِیَارَةَ الْحُسَیْنِ زِیَارَةُ رَسُولِ اللَّهِ‌.

ترجمه: هر کس دوست دارد در روز قیامت به خداوند نگاه کند(مصداق الی ربها ناظرة شود) و سختی مرگ و وحشت روز قیامت بر او آسان شود باید زیاد به زیارت قبر امام حسین علیه السلام برود؛ زیرا زیارت ایشان زیارت رسول خداست. 

گریه امام سجاد در مصیبت امام حسین علیه السلام

کامل الزیارات؛ ص107(ابن قولَویه،367)

1. حَدَّثَنِی أَبِی رَحِمَهُ اللَّهُ عَنْ جَمَاعَةِ مَشَایِخِی عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَیْنِ بْنِ أَبِی الْخَطَّابِ عَنْ أَبِی دَاوُدَ الْمُسْتَرِقِّ عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِنَا عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ قَالَ بَکَى عَلِیُّ بْنُ الْحُسَیْنِ عَلَى أَبِیهِ حُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ عِشْرِینَ سَنَةً أَوْ أَرْبَعِینَ سَنَةً وَ مَا وُضِعَ بَینَ یَدَیْهِ طعام إِلَّا بَکَى عَلَى الْحُسَیْنِ حَتَّى قَالَ لَهُ مَوْلًى لَهُ جُعِلْتُ فِدَاکَ یَا ابنَ رَسُولِ اللَّهِ إِنِّی أَخَافُ عَلَیْکَ أَنْ تَکُونَ مِنَ الهَالِکِینَ قَالَ إِنَّما أَشْکُوا بَثِّی وَ حُزْنِی إِلَى اللّهِ وَ أَعلَمُ مِنَ اللّهِ ما لا تَعلَمُونَ إِنِّی لَمْ أَذْکُرْ مَصرَعَ بَنِی فَاطِمَةَ إِلَّا خَنَقَتْنِی الْعبرَةُ لِذَلِکَ‌.

امام صادق علیه السلام: [حضرت] علی بن الحسین علیهما السلام 20 یا 40 سال بر پدرشان گریستند و هیچ غذایی جلوی ایشان گذاشته نمی شد مگر اینکه گریه می کردند تا جایی که یکی از محبین ایشان گفت فدایت شوم ای پسر رسول خدا، می ترسم که هلاک شوید. حضرت سجاد فرمودند: "غم و اندوهم را به محضر خدا می برم و از خدا چیزی می دانم که شما نمی دانید(یوسف: 86)"؛ بر زمین افتادن و کشته شدن فرزندان فاطمه را یاد نمی آوردم مگر اینکه بدین جهت، اشک، مرا در تنگنا قرار می داد.

یاد امام حسین علیه السلام

کامل الزیارات، ص101(ابن قولَویه قمی، 367)

حَدَّثَنِی مُحَمَّدُ بْنُ جَعْفَرٍ الْقُرَشِیُّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَیْنِ بْنِ أَبِی الْخَطَّابِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِیٍّ عَنِ ابْنِ أَبِی عُمَیْرٍ عَنْ عَلِیِّ بْنِ الْمُغِیرَةِ عَنْ أَبِی عُمَارَةَ الْمُنْشِدِ قَالَ مَا ذُکِرَ الْحُسَیْنُ بْنُ عَلِیٍّ عِندَ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ جَعفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ فِی یَومٍ قَطُّ فَرُئِیَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ فِی ذَلِکَ الیَوْمِ مُتَبَسِّماً قَطُّ إِلَى اللَّیْلِ‌.

راوی: اسم حسین بن علی هیچ روزی در نزد امام صادق برده نمی شد مگر اینکه حضرت در آن روز هرگز تا شب تبسم نمی کردند.

یاد اهل بیت علیهم السلام و گریه و گریه بر ایشان

کامل الزیارات، ص103(ابن قولَویه قمی، 367)

حَدَّثَنِی حَکِیمُ بْنُ دَاوُدَ عَنْ سَلَمَةَ عَنْ یَعْقُوبَ بْنِ یَزِیدَ عَنِ ابْنِ أَبِی عُمَیْرٍ عَنْ بَکْرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ فُضَیْلِ بْنِ یَسَارٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ قَالَ مَنْ ذُکِرْنَا عِنْدَهُ فَفَاضَتْ عَیْنَاهُ وَ لَوْ‌ مِثْلَ جَنَاحِ بَعُوضَةٍ [الذُّبَابِ] غُفِرَ لَهُ ذُنُوبُهُ وَ لَوْ کَانَتْ مِثْلَ زَبَدِ الْبَحْرِ حَدَّثَنِی مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَبِیهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ الْبَرْقِیِّ عَنْ أَبِیهِ عَنْ بَکْرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ مِثْلَهُ‌.

امام صادق علیه السلام: هر کس که ما نزدش یاد شویم و از چشمانش هرچند به اندازه بال یک پشه(یا مگس) اشک جاری شود، تمام گناهانش آمرزیده می شود؛ هر چند [گناهانش] مانند کف دریا باشد.

● باید توجه داشت داشت که منظور از این روایت و امثال آن با توجه به سایر اخبار و قرآن کریم، گناهان ما بین عبد و خداوند است که اگر کمی دقت کنیم کم نیستند و چنین اثری بر گریه بر اهل بیت علیهم السلام مترتب است. اما حق الناس و نیز حقوق الهی که قابل جبران است مانند نماز و روزه  باید جبران شود.

دعاهای رزق

مرآة العقول فی شرح أخبار آل الرسول، ج‌12، ص384 تا391

- عَلِیُّ بْنُ إِبرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ عَنْ حَمَّادِ بْنِ عِیسَى عَنْ إِبرَاهِیمَ بْنِ عُمَرَ الیَمَانِیِّ عَنْ زَیْدٍ الشَّحَّامِ عَنْ أَبِی جَعفَرٍ قَالَ: أُدْعُ فِی طَلَبِ الرِّزْقِ فِی المَکْتُوبَةِ وَ أَنتَ سَاجِدٌ‌ یَا خَیرَ المَسْئُولِینَ وَ یَا خَیرَ الْمُعْطِینَ ارْزُقْنِی وَ ارْزُقْ عِیَالِی مِنْ فَضْلِکَ الوَاسِعِ فَإِنَّکَ ذُو الفَضْلِ الْعَظِیمِ‌(الحدیث حسن کالصحیح).

امام محمد باقر علیه السلام: برای طلب روزی در سجده نماز واجب بگو: یَا خَیرَ المَسْئُولِینَ وَ یَا خَیرَ الْمُعْطِینَ ارْزُقْنِی وَ ارْزُقْ عِیَالِی مِنْ فَضْلِکَ الوَاسِعِ فَإِنَّکَ ذُو الفَضْلِ العَظِیمِ‌.

● علامه مجلسی: من فضلک یعنی از فضلت و بدون ملاحظه استحقاق من؛ چرا که من استحقاق و اهلیت آن را ندارم.

بخش از زیارت ناحیه مقدسه

بحار الأنوار، ج‌98، ص235(علامه مجلسی،1110)

3- بخشی از زیارت ناحیه مقدسه اینگونه است:

السَّلَامُ عَلَى القَتِیلِ الْمَظْلُومِ؛ سلام بر کسی که او را کشتند و به او ظلم کردند.

 السَّلَامُ عَلَى أَخِیهِ المَسْمُومِ؛ سلام بر برادر مسمومش(امام حسن)

السَّلَامُ عَلَى عَلِیٍّ الکَبِیرِ؛ سلام بر علی اکبر

 السَّلَامُ عَلَى الرَّضِیعِ الصَّغِیرِ؛ سلام بر شیرخوار کوچک(علی اصغر)