نشانه های شناخت امام معصوم
الکافی (چاپ دار الحدیث)، ج 1، ص712
«بَابُ الْأُمُورِ الَّتِی تُوجِبُ حُجَّةَ الْإِمَامِ علیه السلام»
أَحْمَدُ بْنُ مِهرَانَ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیٍ، عَنْ أَبِی بَصِیرٍ، قَالَ: قُلْتُ لِأَبِی الحَسَنِ علیه السلام: جُعِلْتُ فِدَاکَ، بِمَ یُعرَفُ الْإِمَامُ؟ قَالَ: فَقَالَ: «بِخِصَالٍ: أَمَّا أَوَّلُهَا، فَإِنَّهُ بِشَیءٍ قَدْ تَقَدَّمَ مِنْ أَبِیهِ فِیهِ وَ أَشَارَ إِلَیْهِ لِیَکُونَ عَلَیْهِمْ حُجَّةً؛ وَ یُسأَلُ فَیُجِیبُ؛ وَ إِنْ سُکِتَ عَنْهُ ابتَدَأَ؛ وَ یُخْبِرُ بِمَا فِی غَدٍ؛ وَ یُکَلِّمُ النَّاسَ بِکُلِّ لِسَانٍ». ثُمَّ قَالَ لِی: «یَا أَبَا مُحَمَّدٍ، أُعْطِیکَ عَلَامَةً قَبلَ أَنْ تَقُومَ» فَلَمْ أَلْبَثْ أَنْ دَخَلَ عَلَیْنَا رَجُلٌ مِنْ أَهْلِ خُرَاسَانَ، فَکَلَّمَهُ الْخُرَاسَانِیُّ بِالعَرَبِیَّةِ، فَأَجَابَهُ أَبُو الحَسَنِ علیه السلام بِالْفَارِسِیَّةِ، فَقَالَ لَهُ الْخُرَاسَانِیُّ: وَ اللَّهِ- جُعِلْتُ فِدَاکَ- مَا مَنَعَنِی أَنْ أُکَلِّمَکَ بِالْخُرَاسَانِیَّةِ غَیْرُ أَنِّی ظَنَنْتُ أَنَّکَ لَاتُحْسِنُهَا، فَقَالَ: «سُبحَانَ اللَّهِ! إِذَا کُنْتُ لَاأُحْسِنُ أُجِیبُکَ، فَمَا فَضْلِی عَلَیکَ؟». ثُمَّ قَالَ لِی: «یَا أَبَا مُحَمَّدٍ، إِنَّ الْإِمَامَ لَایَخْفى عَلَیْهِ کَلَامُ أَحَدٍ مِنَ النَّاسِ، وَ لَاطَیرٍ، وَ لَابَهِیمَةٍ، وَ لَاشَیءٍ فِیهِ الرُّوحُ، فَمَنْ لَمْ تَکُنْ هذِهِ الْخِصَالُ فِیهِ، فَلَیسَ هُوَ بِإِمَامٍ».
أبو بصیر گوید: به أبو الحسن علیه السلام(امام موسی کاظم) گفتم: قربانت، امام با چه شناخته میشود؟ گوید: در جواب فرمود: به چند خصلت:
1. با چیزى که از پدر درباره او سابقه دارد (مانند نصّ بر او و سپردن علم امامت به او) به اشاره به وى تا دلیل امامت باشد.
2. هر چه از او پرسند جواب گوید و اگر در برابر او خاموش نشینند او خود آغاز سخن کند.
3. میتواند از فردا خبر دهد.
4. با مردم جهان به هر زبانى میتواند سخن کند و اهل هر زبانى میتواند با او بدون مترجم گفتگو کند.
سپس فرمود:
