تولی و ولایت

- تولّی یتولّی هر دو مختوم به الف تلفظ شود تولِّی(مصدر) : 1. ولایت پذیری، 2. اعراض و رویگرداندن. پس این کلمه از اضداد است و در قرآن در هر دو معنا استعمال شده است: عبس و تولّی(عبس؛1): چهره در هم کشید و  روی گرداند...، فإن تَولّوا فإن الله لا یحب الکافرین(آل عمران؛32): اگر اعراض کنند، سرپیچی کنند....(تولی یعنی ولایت پذیرفتن و اطاعت کردن که ضد آن میشود اعراض کردن و سرپیچی کردن)

تبرِّی و تولِّی هم در مذهب شیعه معروف و مسلّم است...

لغت ولایت معانی زیادی دارد: نصرت و یاری رساندن، دوستی، سرپرست و.... کلمه مولی را در این فِقره از دعا ببینید: یا مولای أنا مولاک: ای مولای من، من مولای توام، که طبعا معنای مولای دومی با اولی فرق میکند؛ یعنی دوست و محب و ناصر. جمع مَولی، مَوالی است. مثلا میگویند ایشان از موالی اهل بیت است(در فارسی ب غلط میگویند مَوالیان!). البته در معنای سرپرست نیز جمعش موالی است که در دعای توسل هست.