ذکر بعد از نماز شکسته مسافر
جواهر الکلام، ج14، ص361(محمد حسن نجفی، متوفای1266)
و یُستحب أن یقول عقیبَ کلِّ فریضة مقصورة ثلاثین مرة سبحان الله و الحمد لله و لا إله إلا الله و الله أکبر جبرانا للنقصان العارضِ للفریضة بلا خلاف أجِدُه، ل‍خبر سلیمانَ المروزی قال: «قال الفقیه العسکری (علیه السلام): یجب على المسافر أن یقول فی دُبُر کلِّ صلاة یَقصِرُ فیها: سبحان الله و الحمد الله و لا إله إلا الله و الله أکبر ثلاثین مرة لتمام الصلاة.
ترجمه: مستحب است مسافر بعد از هر نماز شکسته سی مرتبه تسبیحات اربعه(سبحان الله و الحمد الله و لا إله إلا الله و الله أکبر) را بگوید تا نقصان نمازش جبران شود به خاطر حدیثی از امام حسن عسکری علیه السلام که: بر هر مسافری واجب است بعد از هر نماز شکسته به منظور کامل کردن نمازش سی مرتبه تسبیحات اربعه را بگوید
لفظ وجوب که از اضداد است(به معنای ثبوت و سقوط)در روایات اعم از نَدب و فرض میباشد لذا هیچ فقیهی در اینجا قائل به وجوب مصطلح نشده است و منظور از آن مطلق ثبوت یا تاکید استحباب است.
ادامه کلام صاحب جواهر: هو و إن کان مشتملا على لفظ الوجوب إلا أنه لما لم یَقُل به أحد کما اعترف به فی الریاض و کان الخبرُ ضعیفَ السند اتجه حملُه على إرادةِ مطلق الثبوت أو تأکدِ الاستحباب منه، على أنه یمکن منعُ کونِ لفظِ الوجوب حقیقة فی المعنى المصطلح بحیثُ یُحمَلُ علیه إذا ورد فی الکتاب و السنة.
شهید اول: و رَوَى ذلک سلیمانُ بنُ حفص المروزی عن العسکری علیه السّلام بلفظ (الوجوب) و المراد به تأکّدُ الاستحباب.(ذکرى الشیعة فی أحکام الشریعة؛ ج4، ص: 335؛ محمد بن مکی عاملی): مراد از لفظ وجوب، تاکید استحباب است.
