پیامد رضایت به گناه دیگران
امیر المومنین علیه السلام: ای مردم! رضایت و غضب، افراد را[تحت یک عنوان و حزب] جمع میکنن؛ شتر قوم ثمود را یک نفر پی کرد اما خداوند به خاطر رضایت همگی به این کار، به همه وعده عذاب داد و فرمود: همگی شتر را پی کردند و بعدش پشیمان شدند و دیری نپایید که زمین زیر پایشان مانند سکه داغ در زمین نرم، نعره ای کشید و فرورفت [و بلعیدشان].
قَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ: الرَّاضِی بِفِعْلِ قَوْمٍ کَالدَّاخِلِ فِیهِ مَعَهُمْ وَ عَلَى کُلِّ دَاخِلٍ فِی بَاطِلٍ إِثْمَانِ إِثْمُ الْعَمَلِ بِهِ وَ إِثْمُ الرِّضَا بِهِ(حکمت 154 نهج الیلاغه)
امیر المومنین علیه السلام: کسی که به فعل قومی راضی شود مانند کسی است که با آنها وارد آن کار شده است و هر کسی که وارد کاری شود دچار دو گناه است: گناه عمل به آن کار و گناه رضایت به آن.
بحار الأنوار؛ ج97، ص: 94(علامه مجلسی، متوفای1110):
فی تفسیر العیاشی عَنْ سَمَاعَةَ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع یَقُولُ فِی قَوْلِ اللَّهِ قَدْ جٰاءَکُمْ رُسُلٌ مِنْ قَبْلِی بِالْبَیِّنٰاتِ وَ بِالَّذِی قُلْتُمْ فَلِمَ قَتَلْتُمُوهُمْ إِنْ کُنْتُمْ صٰادِقِینَ وَ قَدْ عَلِمَ أَنَّ هَؤُلَاءِ لَمْ یَقْتُلُوا وَ لَکِنْ فَقَدْ کَانَ هَوَاهُمْ مَعَ الَّذِینَ قَتَلُوا فَسَمَّاهُمُ اللَّهُ قَاتِلِینَ لِمُتَابَعَةِ هَوَاهُمْ وَ رِضَاهُمْ لِذَلِکَ الْفِعْلِ.
ترجمه: امام صادق علیه السلام در مورد این کلام خداوند که"رسولانی پیش از من، دلایل آشکاری برایتان آوردند و نیز آنچه را گفتید آوردند پس اگر راست میگویید چرا آنها را کشتید" فرمودند: خداوند میدانست که اینها پیامبران قبلی را به قتل نرساندند اما چون دلشان با قاتلین بود، آنها را به خاطر این تبعیت دلی و رضایت به کار آنها، قاتل نامید.
جوهری: و خار الثَوْرُ یَخُورُ خُوَاراً: صَاحَ. و منه قوله تعالى: فَأَخْرَجَ لَهُمْ عِجْلًا جَسَداً لَهُ خُوٰارٌ(الصحاح، 2، ص651). صیحه؛ صدای شدید.
جوهری: السُّخْط و السَّخَط: خلاف الرضا(صحاح، ج3، ص1130)
