امام رضا علیه السلام و ابن شَبیب(1)
بحار الأنوار، ج98، ص102(علامه مجلسی،1110)
3- ن، عیون أخبار الرضا علیه السلام لی، الأمالی للصدوق مَاجِیلَوَیْهِ عَنْ عَلِیٍّ عَنْ أَبِیهِ عَنِ الرَّیَّانِ بْنِ شَبِیبٍ قَالَ:
... یَا ابْنَ شَبِیبٍ إِنْ کُنْتَ بَاکِیاً لِشَیْ‌ءٍ فَابْکِ لِلْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ فَإِنَّهُ ذُبِحَ کَمَا یُذبَحُ الْکبْشُ وَ قُتِلَ مَعَهُ مِنْ أَهْلِ بَیْتِهِ ثَمَانِیَةَ عَشَرَ رَجُلًا مَا لَهُمْ فِی الْأَرْضِ شَبِیهٌ وَ لَقَدْ بَکَتِ السَّمَاوَاتُ السَّبْعُ وَ الْأَرَضُونَ لِقَتْلِهِ.
ای پسر شبیب! اگر خواستی بر چیزی گریه کنی، بر حسین بن علی بن ابی طالب گریه کن که او را مانند گوسفند ذبح کردند و 18 نفر از اهل بیتش با او کشته شدند که در روی زمین شبیه آنها وجود ندارد و هفت آسمان و زمین به خاطر قتل او گریه کردند.
فخر الدین طُریحی: و الکبش: فحل الضأن فی أی سن کان، و قیل الحمل إذا ثنى و إذا خرجت رباعیته، و الجمع کباش ککتاب. و کبش القوم: سیده(مجمع البحرین، ج4، ص151): قوچ.
