امام رضا علیه السلام و ابن شبیب(2)

حرمت جنگ و ظلم در ماه محرم

بحار الأنوار، ج‌98، ص102(علامه مجلسی،1110)

3- ن، عیون أخبار الرضا علیه السلام لی، الأمالی للصدوق مَاجِیلَوَیْهِ عَنْ عَلِیٍّ عَنْ أَبِیهِ عَنِ الرَّیَّانِ بْنِ شَبِیبٍ قَالَ: ...  یَا ابْنَ شَبِیبٍ إِنَّ الْمُحَرَّمَ هُوَ الشَّهْرُ الَّذِی کَانَ أَهْلُ الْجَاهِلِیَّةِ فِیمَا مَضَى یُحَرِّمُونَ فِیهِ الظُّلْمَ وَ الْقِتَالَ لِحُرْمَتِهِ فَمَا عَرَفَتْ هَذِهِ الْأُمَّةُ حُرْمَةَ شَهْرِهَا وَ لَا حُرْمَةَ نَبِیِّهَا صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَیْهِ وَ آلِهِ لَقَدْ قَتَلُوا فِی هَذَا الشَّهْرِ ذُرِّیَّتَهُ وَ سَبَوْا نِسَاءَهُ‌ وَ انْتَهَبُوا ثَقَلَهُ فَلَا غَفَرَ اللَّهُ لَهُمْ ذَلِکَ أَبَداً.

امام رضا علیه السلام: ای زاده شبیب! محرم ماهی است که اهل جاهلیت در گذشته، ظلم و جنگ را در آن به احترامش، حرام می دانستند و این امت حرمت ماه محرم و پیامبرشان صلوات الله علیه و آله را نشناختند؛ در این ماه فرزندان پیامبر را کشتند و زنان [خاندان] او را به اسارت بردند و خدم و حشمش را غارت و چپاول کردند ، پس خداوند این گناهان آنها را هرگز نیامرزد.

ثَقَلَ = خدم و حشم؛ خادمین و توشه و بار و بنه سفر