به مناسبت شهادت برادر امیر المومنین، حضرت جعفر طیار
جعفر بن ابی طالب، پسر عموی پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم)، برادر حضرت علی (علیه‌السلام)، و از شهدای بزرگ صدر اسلام است. مادرش فاطمه بنت اسد بن هاشم، نخستین زن هاشمی بود که با مردی هاشمی، یعنی ابوطالب، ازدواج کرد و به ترتیب چهار پسر به نامهای طالب، عقیل، جعفر و علی به دنیا آورد.
جعفر بن ابی طالب 20 سال پس از عام الفیل (سال تولد پیامبر) در مکه به دنیا آمد...
فرزند ایشان جناب عبد الله، همسر حضرت زینب کبری سلام الله علیها بودند.
شهادت ایشان:
سپاه سه هزار نفری مسلمانان در جمادی‌الاولی سال هشتم در روستای موته در سرزمین بلقاء به مصاف سپاه دویست هزار (یا صد هزار) نفری رومیان به سرکردگی هرقل و عربهای شام به فرماندهی شرحبیل بن عمرو رفت. درباره چگونگی شهادت جعفر روایات مختلف است.
در همان روز شهادت جعفر طیار، پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) از طریق وحی از شهادت ایشان آگاه شد و بسیار اندوهگین گشت. مردم مدینه را فراخواند و واقعه موته و چگونگی شهادت ایشان را به اطلاع رسانید و ایشان را شهید خواند. ایشان در هنگام شهادت چهل و یک سال داشت.
وجه تسمیه طیار:
در این نبرد هر دو دست جعفر بن ابی طالب قطع شد، ولی نگذاشت پرچم روی زمین بیفتد؛ از این رو، پیامبر فرمود که خداوند به جعفر، به جای دستهایش، دو بال از یاقوت داده است و او با فرشتگان در بهشت به هر جا که می خواهد پرواز می‌کند و به همین سبب، او را جعفر طیار و نیز ذوالجناحین خوانده اند.
نماز جعفر طیار:
زمانی‌که جعفر در روز فتح خیبر ، از « حبشه » به «مدینه» آمد، رسول خدا(ص) به استقبال او رفت و پیشانی او را بوسید آن‌گاه رو به مردم کرد و فرمود. نمی‌دانم به کدام یک از این‌دو خوشحالی کنم، به فتح خیبر یا به برگشتن پسر عمویم جعفر؟ سپس این نماز را به او آموختند و فرمودند:«اگر توانستی این نماز را هر روز، و اگر نتوانستی هر هفته، و اگر نتوانستی هر ماه، و اگر نتوانستی هر سال، و اگر نتوانستی در عمر خود یک بار این نماز را بخوان. اگر این نماز را خواندی، خداوند گناهان بزرگ و کوچک، قدیم و جدید و گناه عمدی و اشتباهی تو را می بخشد.
منبع: ویکی فقه
