خدمت به خداوند در زمین و بارزترین مصداقش؛ اطاعت و نماز
از امام صادق (ع) نقل شده که اگر خداوند سبحان بخواهد برکتی به انسان مرحمت کند آن را در بهترین حال عطا می‌فرماید و بهترین حالت در محراب بودن و در جنگ با دشمن درونی بودن است. به عنوان مثال خدای سبحان اگر به زکریا، یحیی را مرحمت کرده در حالت عبادت این بشارت به او داده شده است. آن حضرت فرمود: «إنَّ طَاعَهُ الله خِدمَتُه فِی الأرضِ فَلَیس شَیءٌ مِن خِدمِته یَعدِلُ الصَّلاةَ فمِن ثَمَّ فَنَادَتْهُ المَلاَئِکَةُ وَ هُوَ قَائِمٌ یُصَلِّی فِی الْمِحرَاب»(1)؛ طاعت خداوند آن است که انسان در زمین، خداوند را خدمت کند و هیچ خدمتی به او معادل نماز نیست. به همین دلیل در حال عبادت به حضرت زکریا بشارت داده شده است. یحیی (ع) در راه دین شهید شد و ما او را به عنوان یحیای زاهد و شهید می‌شناسیم و اگر کسی این دو توفیق را داشت که در راه دین، با سلاح، فداکاری کند در کنار این سلاح‌گیری، معرفت که سلاح عقل است، لازم است
(درس اخلاق آیت‌الله جوادی آملی؛ برکت نماز حضرت زکریا)
پی نوشت:
1. آیه39 سوره آل عمران؛ من لا یحضره الفقیه، شیخ صدووق، ج1، ص208
2. محراب: محراب بر وزن مِفعال و اسم آلت می باشد به معنای ابزار جنگ و خلع سلاح. در واقع عنوان محراب بر نماز که ابزار مبارزه با شیطان و نفس اماره است اطلاق می شود اما از جهت تسمیه محلّ به اسم حالّ به مکان نماز، اطلاق شده است(اصل حرب: سلب و گرفتن).
