شهادت حضرت فاطمه؛ روایت 75 روز

الکافی (ط - الإسلامیة)؛ ج‌1، ص457 و 458

10- عَبْدُ اللَّهِ بْنُ جَعْفَرٍ وَ سَعْدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ جَمِیعاً عَنْ إِبْرَاهِیمَ بْنِ مَهْزِیَارَ عَنْ أَخِیهِ عَلِیِّ بْنِ مَهْزِیَارَ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ هِشَامِ بْنِ سَالِمٍ عَنْ حَبِیبٍ السِّجِسْتَانِیِّ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا جَعْفَرٍ ع یَقُولُ وُلِدَتْ فَاطِمَةُ بِنْتُ مُحَمَّدٍ ص- بَعدَ مَبعَثِ رَسُولِ اللَّهِ بِخَمْسِ سِنِینَ وَ تُوُفِّیَتْ وَ لَهَا ثَمَانَ عَشرَةَ سَنَةً وَ خَمسَةٌ وَ سَبْعُونَ یَوماً.(حسن).

یک توضیح: مبعث یعنی برانگیخته شدن حضرت محمد(ص) به پیامبری، در 40 سالگی حضرت در مکه بود که ایشان به مدت 13 سال در مکه به رسالت مشغول بودند و بعد از مهاجرت به مدینه که مبدا تاریخ هجری قمری  شد 10 سال هم در این شهر به رسالت پرداختند و در سال 11 هجری قمری(28 صفر) شهید شدند و لذا طبق حدیث بالا 8 سال از عمر مبارک حضرت زهرا قبل از شروع تاریخ قمری و 10 سال و سه-چهار ماه در آغاز تاریخ قمری بود.

امام محمد باقر علیه السلام: فاطمه، دختر محمد، 5 سال بعد از مبعث رسول خدا متولد شد و هنگام وفات 18 سال و 75 روز داشت.

1- مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ عَنِ ابْنِ رِئَابٍ عَنْ أَبِی عُبَیْدَةَ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: إِنَّ فَاطِمَةَ ع مَکَثَتْ بَعْدَ رَسُولِ اللَّهِ ص خَمسَةً وَ سَبْعِینَ یَوْماً وَ کَانَ دَخَلَهَا حُزْنٌ شَدِیدٌ عَلَى أَبِیهَا وَ کَانَ یَأْتِیهَا جَبرَئِیلُ ع فَیُحْسِنُ عَزَاءَهَا عَلَى أَبِیهَا وَ یُطَیِّبُ نَفسَهَا وَ یُخْبِرُهَا عَنْ أَبِیهَا وَ مَکَانِهِ وَ یُخْبِرُهَا بِمَا یَکُونُ بَعدَهَا فِی ذُرِّیَّتِهَا وَ کَانَ عَلِیٌّ ع یَکْتُبُ ذَلِکَ [ فهذا مصحف فاطمة](صحیح).

امام صادق علیه السلام: فاطمه بعد از رسول خدا، 75 روز در دنیا ماند و به خاطر پیامبر، اندوه شدیدی بر او وارد شد و جبرئیل پیوسته نزد ایشان می آمد و به خاطر پدرش به وی تسلیت می گفت[عزاء=صبر] و به ایشان آرامش می داد و از پدرش و جایگاهش به وی خبر می داد و از آنچه در آینده در مورد نسلش پیش می آید آگاهش می کرد و علی علیه السلام آن را می نوشت[ که به آن مصحف فاطمه می گویند].

الکافی (ط - الإسلامیة)؛ ج‌3، ص: 228

3- عَلِیُّ بْنُ إِبرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ عَنِ ابْنِ أَبِی عُمَیْرٍ عَنْ هِشَامِ بْنِ سَالِمٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ سَمِعْتُهُ یَقُولُ عَاشَتْ فَاطِمَةُ ع بَعدَ أَبِیهَا خَمسَةً وَ سَبْعِینَ یَوْماً لَمْ تُرَ کَاشِرَةً وَ لَا ضَاحِکَةً تَأْتِی قُبُورَ الشُّهَدَاءِ فِی کُلِّ جُمْعَةٍ مَرَّتَیْنِ- الْإِثنینَ وَ الخَمِیسَ فَتَقُولُ هَاهُنَا کَانَ رَسُولُ اللَّهِ ص هَاهُنَا کَانَ الْمُشْرِکُونَ(حسن).

امام صادق علیه السلام: فاطمه بعد از پدرش، 75 روز زندگی کرد که هرگز متبسم و خندان دیده نشد. در هر هفته دو بار نزد قبور شهدا می آمد، دوشنبه و پنج شنبه، و می فرمود: رسول خدا در اینجا بودند و مشرکین اینجا.

پی نوشت:

پیامبر(ص) در 28 صفر  سال 11 هجری قبض روح شدند و حضرت فاطمه در 13 جمادی الاولی همان سال(ماههای قمری: محرم، صفر، ربیع الاول، ربیع الثانی، جمادی الاولی،...).