اسم فاطمه و رعایت نکاتی در مورد او

الکافی (ط - الإسلامیة)؛ ج‌6، ص: 48

- عَلِیُّ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنِ ابْنِ جُمْهُورٍ عَنْ أَبِیهِ عَنْ فَضَالَةَ بْنِ أَیُّوبَ عَنِ السَّکُونِیِّ قَالَ: دَخَلْتُ عَلَى أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع وَ أَنَا مَغْمُومٌ مَکْرُوبٌ فَقَالَ لِی یَا سَکُونِیُّ مِمَّا غَمُّکَ قُلْتُ وُلِدَتْ لِی ابنَةٌ فَقَالَ یَا سَکُونِیُّ عَلَى الْأَرْضِ ثِقْلُهَا وَ عَلَى اللَّهِ رِزْقُهَا تَعِیشُ فِی غَیْرِ أَجَلِکَ وَ تَأْکُلُ مِنْ غَیْرِ رِزْقِکَ فَسَرَّى وَ اللَّهِ عَنِّی فَقَالَ لِی مَا سَمَّیتَهَا قُلْتُ فَاطِمَةَ قَالَ آهِ آهِ ثُمَّ وَضَعَ یَدَهُ عَلَى جَبهَتِهِ فَقَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص حَقُّ الوَلَدِ عَلَى وَالِدِهِ إِذَا کَانَ ذَکَراً أَنْ یَستَفْرِهَ أُمَّهُ وَ یَستَحْسِنَ اسمَهُ وَ یُعَلِّمَهُ کِتَابَ اللَّهِ وَ یُطَهِّرَهُ وَ یُعَلِّمَهُ السِّبَاحَةَ وَ إِذَا کَانَتْ أُنثَى أَنْ یَستَفْرِهَ أُمَّهَا وَ یَستَحْسِنَ اسمَهَا وَ یُعَلِّمَهَا سُورَةَ النُّورِ وَ لَا یُعَلِّمَهَا سُورَةَ یُوسُفَ وَ لَا یُنْزِلَهَا الْغُرَفَ وَ یُعَجِّلَ سَرَاحَهَا إِلَى بَیْتِ زَوْجِهَا أَمَّا إِذَا سَمَّیتَهَا فَاطِمَةَ فَلَا تَسُبَّهَا وَ لَا تَلعَنهَا وَ لَا تَضْرِبهَا.

سَکونی می گوید: غمگین و ناراحت بر امام صادق علیه السلام وارد شدم. حضرت فرمود: ای سَکونی! چرا غمگینی؟ گفتم: برایم دختری متولد شده است. حضرت فرمود: ای سَکونی! سنگینی اش بر زمین و روزی اش با خداست، عمرش جدای از تو است و روزی اش با دیگری است(از عمر و روزی تو کم نمی شود). در پی این سخن به خدا قسم غم و اندوهم برطرف شد. سپس به من فرمود اسمش را چه گذاشته ای؟ گفتم: فاطمه. فرمود: آه آه، سپس دستش را بر پیشانی گذاشت و عرض کرد: رسول خدا فرمودند: حق فرزند بر پدر این است که اگر پسر بود، مادرش را تکریم کند و اسم خوب برایش بگذارد و کتاب خدا(قرآن) را به او یاد دهد و او را پاکیزه کند[ = ختنه] و شنا به وی یاد دهد و اگر دختر بود مادرش را گرامی بدارد و اسم خوب برایش بگذارد و سوره نور به او یاد دهد و سوره یوسف به او یاد ندهد و او را در غرفه ها قرار ندهد[تا نامحرم او را نبیند] و زود شوهرش دهد.

 اما حالا که او را فاطمه نامیده ای دشنامش نده و لعنش نکن و کتکش نزن.

راغب در مفردات: الکَرْبُ: الغمّ الشّدید. قال تعالى: فَنَجَّیْناهُ وَ أَهْلَهُ مِنَ الْکرْبِ الْعظِیمِ(الأنبیاء/ 76).