رجب؛ ماه خدا
الإقبال بالأعمال الحسنة (ط - الحدیثة)، ج3، ص174(سید بن طاووس: 664)
نقلناه من کتب العبادات عن النبیّ صلوات اللّه علیه أنّه قال: إنَّ اللّه تعالى نَصبَ فی السّماء السَّابعة ملکاً یقال له: الداعِی، فإذا دخل شهر رجب ینادی ذلک الملک کلَّ لیلة منه إلى الصّباح: طوبى للذاکرین، طوبى للطّائعین، و یقول اللّه تعالى:
أنا جلیس من جالسنی، و مطیع من أطاعنی، و غافر من استغفرنی، الشّهر شهری، و العبد عبدی، و الرّحمة رحمتی، فمن دعانی فی هذا الشهر أجبتُه، و من سألنی أعطیتُه، و من استهدانی هدیتُه، و جعلتُ هذا الشّهرَ حبلًا بینی و بین عبادی، فمن اعتصمَ به وَصل إلیّ.
خداوند تعالی: این ماه، ماه من است و بنده هم بنده من و رحمت هم رحمت من است، پس هر کس در این ماه مرا بخواند به او جواب[مثبت] می دهم و هرکس از من بخواهد به او می بخشم و هر کس از من هدایت بخواهد او را هدایت می کنم و این ماه را ریسمانی بین خود و بندگانم قرار دادم و هر کس به آن چنگ بزند به من می رسد.
پی نوشت: اعتصام: متمسک شدن، چنگ زدن. عصمت: منع، امساک.
