دعای هر صبح و شب و بعد از نمازها در ماه رجب
الإقبال بالأعمال الحسنة (ط - الحدیثة)، ج3، ص211(سید بن طاووس: 664)
روى أبو الحسن علیّ بن محمّد البرسی رضی اللّه عنه، قال: أخبرنا الحسین بن أحمد بن شیبان، قال: حدّثنا حمزة بن القاسم العلویّ العباسی، قال: حدّثنا محمّد بن عبد اللّه بن عمران البرقی، عن محمّد بن علیّ الهمدانی، قال: أخبرنی محمّد بن سنان، عن محمّد السجاد فی حدیث طویل، قال: قلت لأبی عبد اللّه علیه السلام: جُعلتُ فداک هذا رجب علِّمنی فیه دعاء یَنفعنی اللّهُ به، قال: فقال لی أبو عبد اللّه علیه السلام: اکتُب بسم اللّه الرّحمن الرّحیم، و قل فی کلّ یوم من رجب صباحاً و مساء و فی أعقاب صلواتک فی یومک و لیلتک:
یا مَنْ أَرْجُوهُ لِکُلِّ خَیرٍ، وَ آمَنُ سَخَطَهُ عِندَ کُلِّ شَرٍّ(عَثرَة)، یا مَنْ یُعْطِی الکَثِیرَ بِالقَلِیلِ، یا مَنْ یُعْطِی مَنْ سَأَلَهُ، یا مَنْ یُعْطِی مَنْ لَمْ یَسأَلْهُ وَ مَنْ لَمْ یَعْرِفْهُ تَحَنُّناً مِنْهُ وَ رَحمَةً، أَعْطِنِی بِمَسأَلَتِی إِیَّاکَ جَمِیعَ خَیْرِ الدُّنْیا وَ جَمِیعَ خَیْرِ الاخِرَةِ، وَ اصْرِفْ عَنِّی بِمَسأَلَتِی إِیَّاکَ جَمِیعَ شَرِّ الدُّنْیا وَ شَرِّ الاخِرَةِ، فَإِنَّهُ غَیْرُ مَنْقُوصٍ ما أَعطَیتَ، وَ زِدْنِی مِنْ فَضْلِکَ یا کَرِیمُ.
قال: ثمّ مَدّ أبو عبد اللّه علیه السلام یدَه الیُسرى فقبض على لِحیته و دعا بهذا الدّعاء و هو یَلوذُ بسبّابته الیمنى، ثمّ قال بعد ذلک:
یا ذَا الجَلالِ وَ الإِکْرامِ یا ذَا النَّعْماءِ وَ الْجُودِ، یا ذَا المَنِّ وَ الطَّوْلِ، حَرِّمْ شَیْبتِی عَلَى النّارِ .
و فی حدیث آخر: ثمّ وضع یده على لحیته و لم یرفعها إِلّا و قد امتلأ ظهر کفّه دموعاً .
پی نوشت: از ظاهر عبارت بر می آید که حضرت از ابتدا دست بر چانه مبارکشان گذاشتند و انگشت سبابه دست راست خود را به نشانه التجاء و پناه بردن به خداوند(لاذ- یلوذ، ملاذا) حرکت دادند؛ یعنی بعد از آنکه کسی از ایشان درخواست کرد دعایی نافع و سودمند به او یاد دهد فرمودند: بنویس و او نوشت و حضرت شروع کردند به خواندن مجدد دعا و لذا در آغاز تعبیر ثُمّ(سپس) آمده است و در ادامه عبارت پایانی را به دعا اضافه فرمودند.
