معناشناسی کبر(2)
الکافی (ط - الإسلامیة)، ج2، ص309(کلینی:329)
- عَلِیُّ بْنُ إِبرَاهِیمَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَى عَنْ یُونُسَ عَنْ أَبِی أَیُّوبَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ أَحَدِهِمَا ع قَالَ: لَا یَدْخُلُ الجَنَّةَ مَنْ کَانَ فِی قَلْبِهِ مِثقَالُ حَبَّةٍ مِنْ خَردَلٍ مِنَ الْکِبْرِ قَالَ فَاستَرجَعْتُ فَقَالَ مَا لَکَ تَستَرْجِعُ قُلْتُ لِمَا سَمِعْتُ مِنکَ فَقَالَ لَیسَ حَیْثُ تَذهَبُ إِنَّمَا أَعْنِی الْجُحُودَ إِنَّمَا هُوَ الْجُحُودُ(صحیح).
امام محمدباقر یا امام صادق علیهما السلام: کسی که به اندازه خَردلی در قلبش کبر داشته باشد وارد بهشت نمی شود. راوی می گوید: "انا لله و الیه راجعون" گفتم! حضرت پرسید چرا اینگونه گفتی؟ جواب دادم: به خاطر آنچه از شما شنیدم. حضرت فرمودند: آنطور که گمان کردی نیست، منظورم از کبر، جُحود [ = انکار حق] است.
استرجاع: یعنی گفتن آیه انا لله و انا الیه راجعون هنگام مصیبت یا احساس هلاکت.
