معناشناسی زکات فطره
الروضة البهیة فی شرح اللمعة الدمشقیة (المحشى - کلانتر)؛ ج2، ص57(شهید ثانی)
[الفصل الرابع- فی زکاة الفطرة]
الفصل الرابع- فی زکاة الفطرة و تطلق على الخلقة و على الإسلام، و المراد بها على الأول زکاة الأبدان مقابل المال، و على الثانی زکاة الدین و الإسلام «1» و من ثم وجبت على من أسلم قبل الهلال، و یجب على البالغ العاقل الحر المالک قوت سنته عنه و عن عیاله.
فطرت در تعبیر زکات فطره بر خلقت[آفرینش] و اسلام اطلاق می شود و مراد از آن طبق معنای نخست(خلقت) زکات بدن در مقابل زکات مال خواهد بود و طبق معنای دوم (اسلام) مراد از آن زکات دین و اسلام است و از همین رو زکات فطره بر کسی که قبل از هلال شوال مسلمان شود واجب است. این زکات بر بالغ عاقل حری که قوت یکسال خود و عائله اش را دارد واجب است.
پی نوشت: (1) أی إن فسرنا [الفطرة]
بالخلقة فالزکاة زکاة الأبدان، کما أن تلک الزکاة زکاة الأموال. و إن فسرناها
بالإسلام، فالزکاة زکاة الدین و الإسلام، أی مالیة على نفس الإسلامیة، و لذلک وجبت
على المسلم فحسب.
