مذمت دنیا و زهد نسبت آن(1)

الکافی (ط - الإسلامیة)؛ ج‌2، ص128(کلینی: 329)

بَابُ ذَمِّ الدُّنیَا وَ الزُّهْدِ فِیهَا‌

1- مُحَمَّدُ بْنُ یَحیَى عَنْ أَحمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَى عَنِ الحَسَنِ بْنِ مَحْبُوبٍ عَنِ الهَیثَمِ بْنِ وَاقِدٍ الْحرِیرِیِّ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: مَنْ زَهِدَ فِی الدُّنیَا أَثبَتَ اللَّهُ الْحِکمَةَ فِی قَلْبِهِ وَ أَنطَقَ بِهَا لِسَانَهُ وَ بَصَّرَهُ عُیُوبَ الدُّنْیا دَاءَهَا وَ دَوَاءَهَا وَ أَخرَجَهُ مِنَ الدُّنیَا سَالِماً إِلَى دَارِ السَّلَامِ.

امام صادق علیه السلام: هر کس نسبت به دنیا بی رغبت شود خداوند حکمت را در قلبش ثابت و مستقر می کند و زبانش را به آن گویا می کند و او را به عیوب دنیا بینا می کند، هم بیماری دنیا و هم دوای آن را به او نشان می دهد و از دار دنیا به صورت سالم او را به دار السلام می برد.

2- عَلِیُّ بْنُ إِبرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ وَ عَلِیِّ بْنِ مُحَمَّدٍ القَاسَانِیِّ جَمِیعاً عَنِ القَاسِمِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ سُلَیمَانَ بْنِ دَاوُدَ الْمِنقَرِیِّ عَنْ حَفْصِ بْنِ غِیَاثٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ سَمِعْتُهُ یَقُولُ جُعِلَ الخَیْرُ کُلُّهُ فِی بَیتٍ وَ جُعِلَ مِفتَاحُهُ الزُّهدَ فِی الدُّنیَا ثُمَّ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص لَا یَجِدُ الرَّجُلُ حَلَاوَةَ الْإِیمَانِ فِی قَلْبِهِ حَتَّى لَا یُبَالِیَ مَنْ أَکَلَ الدُّنیَا ثُمَّ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع حَرَامٌ عَلَى قُلُوبِکُمْ أَنْ تَعْرِفَ حَلَاوَةَ الْإِیمَانِ حَتَّى تَزهَدَ فِی الدُّنْیَا.

امام صادق علیه السلام: تمام خیر در خانه ای قرار داده شده و کلید آن زهد نسبت به دنیا قرار داده شده است. حضرت از رسول خدا چنین نقل کردند: انسان حلاوت و شیرینی ایمان را در قلبش نمی یابد مگر اینکه به دنیاخواران اعتنا نکند سپس امام صادق علیه السلام فرمودند: حرام است بر قلوب شما که حلاوت و شیرینی ایمان را بشناسد مگر اینکه از دنیا اعراض کند و به آن بی رغبت شود.

3- عَلِیُّ بْنُ إِبرَاهِیمَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَى عَنْ یُونُسَ عَنْ أَبِی أَیُّوبَ الخَزَّازِ عَنْ أَبِی حَمزَةَ عَنْ أَبِی جَعفَرٍ ع قَالَ قَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ ع إِنَّ مِنْ أَعوَنِ الْأَخْلَاقِ عَلَى الدِّینِ الزُّهدَ فِی الدُّنْیَا.

امیر المومنین علیه السلام: از جمله اخلاق هایی که بیشترین کمک را به دین[داری] می کند، زهد و بی رغبتی نسبت به دنیا است.

پی نوشت: نقیض زهد، رغبت است.