پیامد نهی دیگران از رفتن به حج

الکافی (ط - الإسلامیة)؛ ج‌4، ص271(کلینی: ۳۲۹)

بَابٌ نَادِرٌ‌

1- عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ عَنِ ابْنِ أَبِی عُمَیْرٍ عَنْ رَجُلٍ عَنْ إِسْحَاقَ بْنِ عَمَّارٍ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع إِنَّ رَجُلًا اسْتَشَارَنِی فِی الْحَجِّ وَ کَانَ ضَعِیفَ الْحَالِ فَأَشَرْتُ إِلَیْهِ أَنْ لَا یَحُجَّ فَقَالَ مَا أَخْلَقَکَ أَنْ تَمْرَضَ سَنَةً قَالَ فَمَرِضْتُ سَنَةً.

اسحاق بن عمار: به امام صادق علیه السلام گفتم کسی در مورد حج از من مشورت خواست و ضعیف الحال بود پس به او اشاره کردم که حج نرود. حضرت فرمودند: چقدر سزاواری که یکسال مریض شوی! پس یکسال مریض شدم.