استحباب انگشتر به دست کردن
وسائل الشیعة، ج5 ؛ ص97(حرعاملی:1104)
الحَسَنُ بْنُ عَلِیِّ بْنِ شُعبَةَ فِی تُحَفِ الْعُقُولِ عَنِ النَّبِیِّ ص أَنَّهُ قَالَ: یَا عَلِیُّ لَا تَخَتَّمْ فِی السَّبَّابَةِ وَ الْوُسطَى فَإِنَّهُ کَانَ یَتَخَتَّمُ قَوْمُ لُوطٍ فِیهِمَا وَ لَا تُعَرِّ الْخِنْصِرَ.
پیامبر صلوات الله علیه و آله خطاب به امیر المومنین علیه السلام: ای علی! در انگشت سبّابه و وسطی انگشتر نکن؛ چرا که قوم لوط چنین می کردند و خِنصر[ = انگشت کوچک] را خالی مگذار.
● حضرت امیرالمومنین علیه السلام هم که انگشتر خود را در رکوع به سائل دادند و آیه ای هم در شان ایشان نازل شده، به خِنصر دست راست خود یعنی اولین انگشت دست راست اشاره کردند و آن را به سائل دادند و از طرفی هم وارد شده که انگشتر به دست راست کردن از نشانه های مومن است لذا قدر مسلّم، استحباب انگشتر پوشاندن بهکوچکترین انگشت دست راست است.
