تمام گناهان مقتول بر گردن قاتل

وَ اتْلُ عَلَیْهِمْ نَبَأَ ابنَیْ آدَمَ بِالحَقِّ إِذْ قَرَّبا قُرباناً فَتُقُبِّلَ مِنْ أَحَدِهِما وَ لَمْ یُتَقَبَّلْ مِنَ الْآخَرِ قالَ لَأَقْتُلَنَّکَ قالَ إِنَّما یَتَقَبَّلُ اللَّهُ مِنَ الْمُتَّقِینَ (27) لَئِنْ بَسَطتَ إِلَیَّ یَدَکَ لِتَقْتُلَنِی ما أَنَا بِباسِطٍ یَدِیَ إِلَیکَ لِأَقْتُلَکَ إِنِّی أَخافُ اللَّهَ رَبَّ الْعالَمِینَ (28) إِنِّی أُرِیدُ أَنْ تَبُوءَ بِإِثْمِی وَ إِثْمِکَ فَتَکُونَ مِنْ أَصْحابِ النَّارِ وَ ذلِکَ جَزاءُ الظَّالِمِینَ (29:مائده).

داستان دو فرزند آدم(قابیل قاتل و هابیل) را به حق بر آنها بخوان، هنگامى که هر کدام عملى براى تقرب [به پروردگار] انجام دادند، اما از یکى پذیرفته شد و از دیگرى پذیرفته نشد [برادرى که عملش مردود شده بود به برادر دیگر] گفت: بخدا سوگند تو را خواهم کشت، [برادر دیگر] گفت: [من چه گناهى دارم؛ زیرا] خدا تنها از پرهیزکاران می ‏پذیرد! اگر تو براى کشتن من دست دراز کنى من دست به قتل تو نمی ‏گشایم، چون از پروردگار جهانیان می ترسم. من می ‏خواهم با گناه من و خودت [از این عمل] بازگردى [ بار هر دو را بدوش کشى] و از دوزخیان گردى و همین است سزاى ستمکاران!

المحاسن (للبرقی)؛ ج‌1، ص105(ابوجعفر برقی:280)

عَنْهُ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیٍّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أَسلَمَ الجَبَلِیِّ عَنْ عَبْدِ الرَّحمَنِ بْنِ أَسلَمَ عَنْ أَبِیهِ عَنْ أَبِی جَعفَرٍ ع قَالَ مَنْ قَتَلَ مُؤْمِناً مُتَعَمِّداً أَثبَتَ اللَّهُ عَلَى قَاتِلِهِ جَمِیعَ الذُّنُوبِ وَ بَرَأَ المَقْتُولَ مِنهَا وَ ذَلِکَ قَوْلُ اللَّهِ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى إِنِّی أُرِیدُ أَنْ تَبُوءَ بِإِثْمِی وَ إِثْمِکَ فَتَکُونَ مِنْ أَصْحابِ النّار.

امام محمد باقر علیه السلام: هر کس مومنی را عمدا بکشد، خداوند همه گناهان مقتول را به پای قاتل ثبت می کند  و می نویسد و مقتول را برئ الذمه می کند و این همان سخن خداوند [از زبان هابیل] است که " من می خواهم در اثر این عملت، با گناه من و گناه خودت [به دادگاه عدل الهی] برگردی و از اصحاب آتش شوی.