کنار رفتن فرشتگان از مکالمه مومنین به احترامشان

بحارالأنوار. ط بیروت. ج 5. ص321

إنَّ المؤمنین اذا قعدا یتحدثان قالت الحفظةُ بعضُها لبعض اعتزلوا بنا، فلعلّ لهما سراً و قد ستر اللَّه علیهما!:

هنگامی که دو مؤمن کنار هم می‏نشینند و بحثهای خصوصی می‏کنند، حافظان اعمال به یکدیگر می‏گویند: ما باید کنار رویم، شاید آنها رازی دارند که خداوند آن را مستور داشته".

راوی می‏گوید:" مگر خداوند عز و جل نمی‏فرماید: ما یَلْفِظُ مِنْ قَوْلٍ إِلَّا لَدَیْهِ رَقِیبٌ عَتِیدٌ: "هیچ سخنی انسان نمی‏گوید مگر اینکه فرشته مراقب و آماده ثبت اعمال نزد آن حاضر است"؟

امام علیه السلام فرمود: ان کانت الحفظةُ لا تَسمعُ فانّ عالمَ السر یَسمع و یَری:

"اگر حافظان سخنان آنها را نشنوند خداوندی که از اسرار با خبر است می‏شنود و می‏بیند"!

از این روایت استفاده می‏شود که خداوند برای اکرام و احترام مؤمن بعضی از سخنان او را که جنبه سری دارد از آنها مکتوم می‏دارد، ولی خودش حافظ تمام این اسرار است.